CHARIVARIUM

CHARIVARIUM

Gall. Charivary, ludus turpis est ac nocivus, per quem nuptis potissime secundis detrabitur non modicum- et efficitur cum horridis et blasphemis vociferationisubs, et obscaena loquacitate, sub turpi transfiguratione larvarum iniuriosarum, contumeliosisque clamoribus binarum nuptiarum, etc. in Synodo Ioann. Raguier Episcopi Trecensis. Efficitur autem strepitus iste, ad aedes neogamorum, nec cessat priusquam molestia haec aliquô pretiô redimatur. Triduum integrum perdurâsse in nuptiis viduae cuiusdam, cuius maritum (qui, cum alienigena esset, clamore hôc vulgi, tympanorum ac buccinarum strepitu, maneque inventis ad portam cornibus appensis, perculsus uxorem, tamquam publicum scortum esset, iam iam occisurus erat) coactis hanc in rem fide dignis testibus, de consuetudine loci, moneri necessum fuerit, in Terra Arcis Priorae prope Tusculanum, adnotatum videas apud Car. Macrum in Hierolexico. Prohibitus iam olim sub poena excommunicationis, in Concilio Turon. A. C. 1445. Insultationes, clamores, sonos et alios tumultus, in secundis et tertiis quorundam nuptiis, quos Charivarium vulgo appellant, propter multa et gravia incommoda, fieri omnino prohibemus, sub poena excommunicationis. Vocis etymon Car. du Fresne arcessit, a caria seu cary, de quo supra. Graecam vero vocem esse, ex κάρη, caput, et βαρὺς, gravis, conflatam, contendunt Macri Fratres. Vide quoque supra aliquid, voce Calyba.